Begeerte 7
“Dat soort idioten geven niets om de natuur, ze schieten niets vermoedende roofdieren dood omdat ze bij hun vrouw geen stijve meer kunnen krijgen”sprak Bjarne overmoedig, omdat hij wist dat achter zijn aanname geen wetenschappelijke kennis schuilging.
Het was een hele onderneming geweest om zijn aantrekkelijke hospita te kalmeren met zijn jeugdige charme, maar het was hem uiteindelijk toch gelukt, door steeds maar weer in de sfeer van liefde te blijven geloven en haar te troosten met een fluistertoon.
Hij had zelf ook al het een en ander meegemaakt op het gebied van minachting voor de natuur. Hij was al tijdenlang bevreesd dat de natuur op een dag wraak zou nemen.
Emma kon de woorden van Bjarne waarderen. Ze begonnen beiden te lachen op de lange rode bank in de met schemerlicht verlichte woonkamer. Zijn beeldschone hospita Emma trok de jeugdige Bjarne nog dichter tegen haar aan. Hij liet haar begaan, ze stond volkomen in haar recht om van de warmte van haar onbevangen huurjongen te genieten. Het was heerlijk!
Een intense intimiteit die hem van binnen warm maakte, voelde Bjarne. Het was alsof alles in zijn leven samenkwam in dit moment, een moment waar hij zo naar had verlangd. Heerlijk!
Langzaam begonnen haar tranen te drogen. Een boek vol verdriet werd dichtgeslagen. Bjarne wist ook niet meer wat hij moest zeggen. Ze bleven zonder te praten zitten. De minuten leken uren. De tijd leek eindeloos. Het zwijgen had zoveel betekenis. Alsof de stilte eigen woorden verzon, de mooiste zinnen uit lucide dromen.
Bjarne zweefde, zijn woede was aan het wegebben. Hij was trots ondanks dat hij zijn verlegenheid nog voelde. Nog nooit was hij zo dicht bij zijn hospita geweest. Zijn hospita leek steeds dichter bij hem te komen.
Naast de aantrekkelijke jeugdige Bjarne zat zijn warme hospita in levende lijve en ze genoot van zijn aanwezigheid. Zou ze dan toch iets voor de jongeling voelen? schoot er door hem heen.
Hij moest niet te veel nadenken en proberen te genieten van het moment. Maar het moment was geen moment meer, ze bleven een uur lang in die omstrengelende stilte zitten met af en toe een blik in elkaars ogen die veelzeggend was. Toen Emma helemaal gekalmeerd was trok hij zich voorzichtig terug uit de omhelzing.
“Je bent een lieve jongeman Bjarne”, sprak zijn erudiete hospita. Hij keek even naar haar borsten.
“Later”, dacht Bjarne, maar hij wist niet wanneer het later zou worden. En of ze ooit zou voelen wat hij voor haar voelde als hij zijn innigste ik moest geloven.
Alles waar hij over gedroomd had leek nu in de werkelijkheid te verschijnen.
“Je bent een lieve jongeman Bjarne”.
Hij hoorde dat lieve Emma het nog een keer herhaalde. Zijn hart bonsde in zijn keel.
Naast de jeugdige Bjarne Gosse zat een beeldschone zestien jaar oudere vrouw die zich door zijn woorden had laten troosten nadat zij was teleurgesteld in de liefde.
Emma gaf hem een kus op zijn voorhoofd en zei met zwoele stem:
“Bedankt Bjarne, dat je mij hebt willen troosten op zo'n voor mij moeilijk moment in mijn leven. Je hebt jouw hart op de goede plaats en ik wil je beter leren kennen. Zou je het leuk vinden om een keer samen met mij bij Christiaan Buurtveen de kunstschilder op bezoek te gaan?” Die vraag kwam onverwacht
Bjarne was verrast. Hij stamelde “Ja, als ik het niet druk heb met school, lijkt me dat wel leuk.”
Ze gaf hem nogmaals een kus op zijn voorhoofd en wenste hem welterusten.
“Welterusten lieve Emma, slaap zacht”, zei de jeugdige Bjarne terug. Hij vertrok de trap op naar zijn kamer. Toen Bjarne zijn kamer binnenkwam zag hij de drie zwijgende tekeningen aan de muur hangen.
De volgende dag kwam Christiaan Buurtveen de schilderijen van zijn naakte hospita ophalen. Hij had een koper voor de imposante doeken. De schilderijen van Emma waren niet meer in huis. De jongeling Bjarne kon haar naakte schoonheid niet meer op de met grote vaardigheid geschilderde doeken bekijken. Chris Buurtveen had ze verkocht aan een rijke Amerikaan.
Bjarne vertelde Emma en Chris niet dat hij er urenlang naar had gekeken. Die rijke Amerikaan was een bofkont. Als je veel geld had was alles te koop. Nooit kon Bjarne meer de geschilderde schoonheid van Emma bewonderden.
Later die nacht droomde hij over haar. Zijn droomvrouw. Zijn lieve Emma. Het was een bizarre droom. In zijn bed lag hij te woelen. Ze hield hem vast in haar omhelzing en ze liet hem nooit meer los. Het was alsof ze hem in haar omhelzing begon te kneden. Zijn lichaam, zijn geest. Hij moest iemand worden die zij kon liefhebben. Iemand die later haar werk kon voortzetten wanneer zij er lijfelijk zelf niet meer was.
Haar onderzoek naar de betekenis van beeldende kunst. Haar beschouwingen over de poëzie. De verbanden die zij kon leggen tussen beeld en taal. Haar drang om alle passages over bloemen uit boeken over te schrijven. Haar bloemenschrift, dat zij nauwkeurig bijhield in haar spaarzame vrije tijd.
In de droom van Bjarne voelde het of zijn erudiete hospita zijn lijf en bewustzijn begon te kneden. Ze had een stevige manier van kneden. Ze was een ervaren masseur. Zijn lichaam en zijn verlegen ziel leken in de bizarre droom voortdurend van vorm te veranderen. Bjarne was nu dichter bij mijn Emma dan ooit. Ze was in zijn dromen. Ze dirigeerde de mythische muziek van zijn droomwereld. Ze was zijn muze van de poëtische gedachtewereld.
Bjarne Gosse hoorde de muziek uit de verte dichterbij komen.
“Lieve Emma, ik ben jouw bezit, bezeten door jou in mijn dromen.” De melodie werd steeds vrolijker. Zijn droom werd steeds grappiger.
Bjarne was diep in zijn droomwereld.
Begeerte 8
De donkerblonde Bjarne veranderde weer in de komiek die hij tijdens zijn jeugdige jaren zo had weten te bewonderen. De tragische klungel die steeds weer zijn been stootte aan dezelfde steen. De man die wel een eitje kon bakken, maar zich geen raad wist met wispelturigheid van het vrouwelijke schoon. Emma moest hem de weg gaan wijzen. Dan zouden ze echt van elkaar kunnen leren.
In het artistieke landschap waar lieve Emma zijn dromen dirigeerde speelde Jimi Hendrix gitaar. Zijn bezielde versie van 'All along the watchtower' gaf de artistieke neigingen van Bjarne nieuwe impulsen. Hij begon op een avond met het tekenen van bevreemdende gezichten. Zomaar op de lege bladzijden van zijn schoolschriften. Een oogopslag, een gezichtsuitdrukking. Bjarne tekende iets met zijn ballpoint. Kleine schetsen.
Arthur, zijn populaire klasgenoot had lopen opscheppen over het bedrijf van zijn vader. De jeugdige Bjarne moest glimlachen om zijn stoere praat. Het ging hem altijd voor de wind, maar in de gedachten van Bjarne was hij een opschepperig kind. Bjarne had zijn eigen belevingswereld.
Het naakt was al sinds de oudste tijden een veelgebruikt motief in de beeldende kunst. Emma, die altijd vol bewondering over kunstenaars sprak vond het een goed idee om de jeugdige schoonheid van de jongeling Bjarne Gosse vast te laten leggen op het linnen doek. Bjarne probeerde de boot af te houden, maar ze kwam er steeds op terug. Ze vond dat hij preuts was. Ook vertelde ze telkens hoe goed de kunstenaar Christiaan Buurveen was. Ze was met hem bevriend. Langzaam maar zeker wist ze Bjarne met goed gekozen argumenten te overtuigen. De jeugdige Bjarne zou een vitale bijdrage aan de beeldende kunst leveren. Hij hoorde het haar zeggen.
Enige tijd later tijdens die spannende week in de provinciestad Utrecht:
Wat zijn dominante, maar ook zo lieve, hospita Emma Bjarne had gevraagd, ging hij doen. Bjarne ging zonder enige vorm van kleding op zijn lijf model staan voor haar favoriete schilder: Christiaan Buurtveen. De meesterlijke schilder die ook de prachtige schilderijen van Emma had gemaakt. De kunstschilder uit Utrecht die zijn werken verkocht aan rijke mensen uit het verre Amerika.
Bjarne ging bij hem eten. Hij serveerde malse biefstuk met champignonsaus en met frisse witlof-salade en voorgekookte krieltjes, die hij had gebakken in roomboter. Tijdens het eten vertelde hij anekdotes die de jeugdige Bjarne deels weer vergat omdat hij zenuwachtig was vanwege het model staan. Hij bleek de schrijver Jan Boter goed te kennen en regelmatig te bezoeken. Ze waren met elkaar bevriend.
Christiaan Buurtveen schonk voor Bjarne een drankje in om hem te helpen zich over zijn verlegenheid heen te zetten. Langzamerhand begon hij zich zekerder te voelen. De kunstenaar probeerde Bjarne uit de tent te lokken en stelde vreemde vragen over zijn liefdesleven.
Bjarne aarzelde maar ging toen toch op zijn vragen in.
Na het drinken van een cola met een flinke scheut jonge jenever, had Bjarne Christiaan toevertrouwd dat hij helemaal hotel de botel op zijn hospita was. Plotseling had hij het niet meer voor zich kunnen houden. En toen nam hij geen blad voor de mond. De kunstenaar bleef hem vragen stellen. En het verraste hem niet. De kunstenaar was bekend met de aantrekkingskracht van Emma. Toen werd het tijd voor Bjarne om zich uit te kleden om model te gaan staan.
Verlegen trok hij zijn kleren uit en ging naar de plek die Christiaan hem aanwees.
De donkerblonde Bjarne stond poedelnaakt onder de spotlights van zijn kleine atelier. Met snelle penseelstreken schilderde hij de contouren van zijn jeugdige mannenlichaam. Eerst moest hij de ruwe vormen op het doek krijgen om het later met kleurvlekken verder uit te werken.
De tweede cola met jenever had zijn uitwerking niet gemist. Het jeugdige hart van Bjarne lag op zijn lenige tong. Hij luisterde aandachtig terwijl hij met zijn palet en penselen in de weer was op het grote doek dat op zijn grote schildersezel stond. Af en toe onderbrak de kunstenaar Bjarne en stelde hij hem een vraag. Hij leek zijn onmogelijke positie te begrijpen. Christiaan Buurtveen begreep Bjarne beter dan Bjarne had kunnen verwachten. Hij kende Emma Petronella goed.
De jeugdige Bjarne moest iets anders gaan staan zodat het licht beter op zijn bescheiden torso viel. Hij wilde minder schaduw boven zijn jeugdige tepels. Wat er aan hem gevraagd werd deed hij. Bjarne wilde de belofte aan Emma in lossen . Hij vond het spannend om model te staan.
Nuttige tips gaf de kunstenaar aan Bjarne. Tips om Emma op zodanige manier te versieren dat het net leek alsof zij hem had versierd. “Geef haar complimenten over haar uiterlijk Bjarne, daar zijn vrouwen gevoelig voor. Laat haar merken dat je haar aantrekkelijk vindt” sprak hij terwijl Bjarne zich af vroeg hoe lang hij daar nog naakt moest staan, als model voor de meesterlijke schilder.
Anderhalf uur later was de eerste sessie voltooid. Bjarne Gosse keek naar het voorlopige resultaat. Er stond een naakte onzekere jongeman op het doek in een aarzelende pose. Aantrekkelijk en ontroerend omdat zijn lichaams-verhoudingen elegant waren. Confronterend omdat de twijfel in zijn lieflijke klassieke houding was te zien.
Begeerte 9
De beeldende kunstenaar en zijn jeugdige model spraken af om over een week de tweede sessie te houden. De kunstenaar was bezig met een belangrijke tentoonstelling van litho’s die handelden over de gekte van de mens. Hij liet Bjarne wat voorbeelden zien. Hij vond de kleuren wel mooi, goud, donkerblauw en donkerpaars, maar de werken zelf zeiden Bjarne niet zo veel.
Hij dronk zijn laatste beetje cola met jenever op en nam afscheid van de beroemde kunstenaar.
De dagen erna dacht de jeugdige Bjarne na over de nuttige tips van kunstschilder Christiaan Buurtveen. Het was een bijzondere kennismaking geweest. Nooit eerder had hij naakt model gestaan voor een schilder. Nooit eerder had Bjarne met iemand gesproken over zijn liefdevolle obsessie voor zijn aantrekkelijke hospita Emma Petronella. Met een hoofd vol gedachten vertrok Bjarne weer naar het herenhuis waar hij een kamer huurde.
Voorzichtig zocht Bjarne toenadering tot Emma. Wat er moest gebeuren ging gebeuren wanneer het geluk hem zou toelachen. De raadgevingen van de beroemde kunstenaar zouden hem zeker van pas gaan komen.
Steeds nadrukkelijker liet de donkerblonde Bjarne aan Emma weten dat zij een bijzondere schoonheid bezat. “Emma wat een prachtige jurk heb je aan, het maakt jouw schoonheid zo compleet en bijzonder.” Hij hoorde het zichzelf wel twee keer zeggen, met een verlegen brok in zijn keel.
Ze was verrast over deze verfijnde belangstelling en liet het haar behagen. Ze begon zelfverzekerd terug te flirten. De jeugdige Bjarne hoorde voor het eerst dat het kuiltje in zijn wangen wanneer hij lachte charmant was. En dat het zijn gezicht een vriendelijke uitdrukking gaf. Het werd vanzelfsprekend dat ze opmerkzaam werden over wat ze leuk aan elkaar vonden. Van het een kwam het ander.
Emma begon de jeugdige Bjarne steeds vaker uit te dagen. Het was duidelijk dat zij gevoelig was voor zijn veelvuldige complimenten. De beroemde kunstenaar had gelijk gehad, een vrouw wilde weten dat ze mooi was omdat de schoonheid van de vrouw de mooiste schoonheid ter wereld was.
Op een gegeven moment later die week op een mooie avond nadat ze groene wijn gedronken hadden vroeg Emma Bjarne toch nog onverwacht om met haar naar haar slaapkamer te gaan.
Zijn hart bonsde in zijn keel. Wederzijds geflirt verhoogde de stemming en het libido van Bjarne. Nu voelde hij dat er echt iets ging gebeuren. En dat werd des te duidelijker door de lichaamstaal van Emma, die de versierkunst verstond als een verslaafde nymfomane, die voor het eerst aan haar zoete prooi rook.
Emma was begonnen met haar betovering. Een mysterieus voorspel alleen gedragen door de beste minnaressen.
Niet lang daarna lagen Emma en de donkerblonde Bjarne in ondergoed in haar bed. Ze begonnen te groeien in de liefde. Het was wonderbaarlijk dat het zover was gekomen. Nu het zover was lieten ze er geen gras over groeien. Zijn jongeheer steigerde van verlangen en Emma kuste Bjarne op zijn haren.
De donkerblauwe gordijnen had zij dichtgeschoven en het roze sprei op haar grote bed voelde zacht aan tegen zijn naakte rug. Hij keek weemoedig naar haar gladgeschoren benen. Mooie benen, prachtige benen en slanke voeten. De voeten die op het schilderij al zo wonderbaarlijk hadden geleken waren in het echt om te zoenen. Dat deed Bjarne ook, dat zoenen zonder te aarzelen. Hij zoende haar voeten hartstochtelijk. Hij kuste haar enkels, haar kuiten.
Nooit eerder had Bjarne haar schoonheid van zo dichtbij mogen beleven. Ze keken elkaar veelbetekenend aan. Haar ogen schitterden. Die schittering die hij tot dan toe slechts in intieme films had bekeken.
Even moest de jeugdige Bjarne denken aan de vreemde gezichten die hij eerder die week had getekend. Toen dacht hij aan het schilderij dat Christiaan Buurtveen van hem aan het maken was. “Hoe vaak zou ik nog zonder kleren aan model moeten gaan staan?” vroeg Bjarne zich af. Hoe vaak zou hij daar in het kleine atelier onder de lampen moeten staan om de schilderkunst te dienen met zijn onzekere houding.
Er was geen kaarslicht en er was geen klassieke muziek. Ze hadden een absurde discussie over de druiventeelt in Portugal, Emma en Bjarne, terwijl ze van de wijn dronken raakten ze beschonken. Opnieuw zoende hij haar voeten. Deze keer langer dan de vorige keer. Ze streelde over zijn hoofd met haar elegante handen. Het liefdesspel werd inniger. De begeerte viel niet meer te ontkennen.
Begeerte 10
Het spel der begeerte was het mooiste spel om te spelen. Emma en Bjarne lieten zich volledig gaan in het mysterie van de liefde. De mystieke echo van het hart. Het was volle maan. De sensuele Emma bewoog als een zeemeermin die de begeerte met de paplepel had toegediend aan haar libido.
Er kwam een beetje humor aan te pas. Ze waren ook niet onhandig in het uitkleden geweest. Hij had zijn donkergroene onderbroek uitgedaan met zijn linker hand, die nog vrij was, met zijn ogen gericht op haar fraaie uitnodigende borsten. Zij ontdeed zich van haar kleine gele slipje en roze bh. Ze hadden aan een verliefde blik genoeg, de geliefden. Daar kwam soms een teder woord bij kijken. Een guitig woord en een verlegen lachje. Het flirten was nu aanraken, strelen.
Wederzijds strelen en masseren. De jeugdige Bjarne zoende haar borsten. Ze streelde door zijn donkerblonde haren. Ze kneep in zijn schouders, Emma streelde zijn tengere rug. Hij voelde haar gehijg in zijn buurt als een vertrouwde melodie. Iedere vogel had een eigen nestje. De begeerte had een plekje gevonden. De erotische klik was volmaakt.
De twee geliefden gingen op in wat er gebeurde. En er gebeurde veel tegelijkertijd. Op een gegeven moment lag Bjarne op haar. Op een andere moment was hij in haar in ritmisch bewegen. Ze hield hem beklemd in de liefdespoëzie van het aanraken en bewegen. Het was onduidelijk of hij het allemaal moest herhalen, maar het herhaalde zichzelf als vanzelfsprekend. Citaat van de liefde, Volle maan. Heldere maan.
Er viel maanlicht door de spleet tussen de donkere gordijnen. Wonderbaarlijk mooi hoe het de liefde bescheen.
Het was vanzelfsprekender, zinvoller, overtuigender dan de jeugdige Bjarne had kunnen denken. Het werd een warme wilde nacht vol met onverwachte romantische momenten. Intense ogenblikken die hij zich in de tijden daarna nog vaak zou herinneren. Een levendigheid die tot zijn verbeelding sprak.
Deze wilde nacht had zijn leven veranderd. Alle theorieën die Bjarne had over de liefde waren achterhaald door de werkelijkheid. Een realiteit die hem had doen huiveren en sidderen van geluk. Wat een prachtig leven. De liefste vrouw van de wereld en de beste minnares.
Achter de donkerblauwe gordijnen had zich een wilde innige liefdesnacht afgespeeld.
Begeerte 11
De twee sensuele geliefden hadden elkaar getemd. Als twee liefdesdieren. Emma, hospita en taaie tijgerin en Bjarne Gosse, droomjongen en dromerige dromedaris. De verzotheid was groots, wederzijds en sensueel geweest. Een enorme gebeurtenis, zo vanzelfsprekend als eb en vloed!
Een nacht om nooit te vergeten. Bjarne was intiem met de vrouw die hij al zo lang mocht adoreren. Het liefdesspel was als in een droom, zo vitaal en levendig, geweest.
Ze moest helaas weg de volgende ochtend.
De mysterieuze Bjarne wist dat ze weer terug zou komen. Ze had hem versierd. Hij had haar in haar versiering genomen. Het was tijdens de nacht van de liefde dat Bjarne bedacht dat hij dichter wilde worden.
Dichter bij liefde dan enig woord hem kon vertellen. Schrijven over de liefde. Het zou niemand ooit vervelen.
Het was wonderschoon geweest, niets was aan de verbeelding over gelaten.
Ze waren er allebei in opgegaan, op in gegaan, in elkaar gegaan. Wonderschoon. Mooier zou liefde nooit worden, mocht Bjarne het ooit vergeten. Een droom was werkelijkheid geworden.
De jeugdige Bjarne lag nog wat na te sudderen van de liefde in bed. Onder het roze sprei van zijn hospita omdat hij vrij van school had. Lieve Emma was vertrokken naar Antwerpen met de trein voor een kort werkbezoek. Ze had de jeugdige Bjarne vroeg in de ochtend een kus gegeven en was de kamer uitgelopen voor haar werk.
“Het communisme is failliet, en het kapitalisme is de verkeerde weg in geslagen Bjarne”zei ze met een verheven stem nadat ze Bjarne een kus gaf.
Terwijl hij lag te dromen over liefde, brak er buiten een onweer los met donder en bliksem. Alsof er iemand in de bovenste lagen boos was omdat Bjarne liefde had bedreven met mijn lieftallige hospita.
Hij had geen zin om op te staan omdat hij dacht aan Emma, waarschijnlijk de beste minnares ter wereld voor zover hij zijn leven kon overzien.
Het was heerlijk geweest, deze eerste vrijpartij. Veel beter dan in zijn dromen en in zijn fantasie.
In de droomwereld van zijn verlegenheid was lieve Emma ongetwijfeld de mooiste vrouw ter wereld. Bjarne vroeg zich af waarom ze dat over het kapitalisme en het communisme tegen hem had verteld. Het waren bijna dezelfde woorden als die van Maarten Wolvenknaap. Die had het ook altijd over politiek.
Bjarne draaide zich nog eens om onder het roze sprei van zijn hospita, met wie hij de liefde had bedreven. Bjarne had geen verstand van politiek. Hij had er wel eens over meegesproken, tijdens een pauze op de tuinbouwschool, maar toen hadden Arthur en Karel hem uitgelachen.
zijn jongeheer begon weer te dansen, terwijl hij op zijn rug lag. De jeugdige Bjarne dacht aan de tieten van zijn hospita. Hoe moest hij zich ooit voorbereiding op het examen commerciële economie met al deze wonderlijke afleidingen om zich heen. Zijn tijgerin was in Antwerpen en de donkerblonde Bjarne lag onder het roze sprei van haar heerlijke bed.
Schrijver: Bjarne Gosse