Dromenzaad
Verlegen lach je naar de zon
een dag om nooit te vergeten
sta je te wachten bij de boom
aan de waterkant met eenden
uit een droom haal je een stem
om het zwijgen te doorbreken
woorden terug in avondrood
blauwe liefde nooit verloren
door het dromenzaad van eigenheid
gedwongen door de eenzame tijd.
© Hector Havermout.