Achter het stenen huis
staan hoge loofbomen
tot boven daken
vol in blad
dat ritselt
fluistert
warme wind
het is zomer
hartje zomer
in verlangen
hier in deze achtertuin
begint het aarzelen
met het graven
van een speelvloer
ze loopt daar in haar nieuwe lingerie
ondeugend, uitdagend, wulps
er loopt een rat naast het tuinpad
waar we praten langs waterkant
die zich uitstrekt tot 't grote plein
in het midden van ons uitzicht
op deze bijzondere plek op aarde
laat onrust zich begraven
staat het leven voor alles
wat er is verloren aan onschuld
achter het oude stenen huis
ligt de achtertuin onder de zon
in een bloeiend zomers zwijgen
ligt ze te zonnen in haar lingerie.
Is het niet tegenstrijdig
dat ik iedere seconde naar liefde snak
terwijl men elders in de wereld oorlog voert
en dat je mij nooit meer groet
nadat de rivier de fles meenam
ligt niet aan tijd of verschil in denken
er is altijd iets anders dan hoe jij had gedacht
en dat nemen verstandige mensen mee voor later
als je er over nadenkt komt alles weer goed.
Maanschemering
Het was nacht in Amsterdam
bomen bewogen zachtjes
met winterse wind
was wapperde waterig
op het kleine balkon
onder maanschemering
in het huis was het stil
geen leven en geen dood
slechts een zwijgen
voor duisternis
hield hij zijn mond
zonder woorden
aan de nacht
kleefde zijn ziel
ademde hij leegte
met verschijningen
die niet waar leken
in zijn gedachten
woekerde wolken
wollig en verlegen
in niets verhullende
verleidelijkheid
zag hij haar lichaam
lichtgevend en met
roodfluwelen lippen
nam hij haar op schoot
schaamteloos in een doos
met frisse limonade
zoog hij haar vol
op haar mond
liet hij haar gaan
in zijn gedachten
naar de maan
daar in die droom
hier ver vandaan
het was nacht in Amsterdam
en zij kwam spoken in zijn dromen.
Gevaarlijke bekoring
Ik ben wie ik ben
dat wil jij nog zeggen
nu jouw vrienden zijn verdwenen
je trekt je terug
in de gevaarlijke bekoring
van een emotieloze natuur
een laatste peuk in handen
in diepere sobere kilte
eenzaam in jouw gedachten
in dit festijn van leegte
jouw ziel nog één beweging
een verzonnen dialoog.
als veel gebruikt vluchtmotief om
zich af te wenden van heersende mores en
je te verschuilen achter een tweegesprek met jezelf.
Een mooi gedicht met veel ruimte Mobar.
ik vind het ook herkenbaar in de situatie van een depressief persoon die zijn vertrouwen in de medemens kwijt is geraakt,
die trekt zich ook terug uit het leven en leeft te midden van zijn eigen demonen zonder interactie met anderen.
Verdoezelde woordenbeelden
surfen over het beeldscherm van de zwerver
nu de wereld weer eenzaam is
aan het strand met de palmbomen
en topless mooie vrouwen
oerzucht van alleen zijn
nachtelijke dromen voorbij
wandeling die we gaan maken
in zweven, varen, over de golven
eindeloos in hoog en laag
het stille naken van de horizon
op de verweerde zoldermuur
schimfiguren, stoffige dieren
een encyclopedie vol dagdromen.
Waarom nog één woord vuil maken
als schoonheid ligt besloten in zwijgen
maar zelfs zwijgen verdacht is in tijd
nu ik de wereld heb afgezworen
door het mijmeren van de blonde zomer
zoete mieren in mijn droom
geweten heerst gelatenheid
ik drink voorzichtig
van het zoete rivierwater
spoel het weg met slokjes bier
uit een blikje van de grote stad
wordt verkocht in supermarkten
voorgekoeld om op te drinken
in een land, niet ver van hier
verlies ik in mijn heimwee
herinneringen aan een verleden
maar mijn droom blijft de rivier volgen
bron van leven op weg naar nieuw begin
waar de kust is als jouw lippen, trillend in de zon.